هیراد هیرسا پسرای من

مادرانه درست زمانی که بین همه اگرها وبایدها وچون وچراهامصمم میشوی بنشینی وبر سر سجاده مهرش وازخدا نام مادررا التماس کنی، آن زمان است که خدا نعمتش را...منتش را... بر سرت تمام کند ونام زیبای مادر را برازنده باقی اسمت کند قصه تنهایی روزهای زندگیت تمام میشود.یکی می آید که تو به لطف بودنش بهترین حس ها راتجربه می کنی وبه ضمانتش وام مادرانه میگیری ...   به همین تسهیل بی بدیل ، خودت به میل خودت ، خودرا ازدفتراولویت ها داوطلبانه خط میزنی و یک نفر را مادرانگی میکنی تا انتهای زندگی ...   درست مثل مادرت   یادم بماندکه همه اینها خستگی دارد...ن...

لذتی برتر از این نيست كه جوانه ای در درونت بپرورانی و از آنگاه که قدمهای لرزانش را به این دنیا می گذارد فرشته نجاتش شوی و نیازهای کودکانه اش را با دل و جان برآوری و روزی نه چندان دور از آن زمان که شیره جانت را شبانه خسته و ناتوان در دهانش می نهی یا دست و پاهای ظریف و ناتوانش را نوازش می کنی روی دو پاهای کوچکش بایستد و چند قدم تا آغوشت را، با خنده و هیجان گام بردارد و خودش را روی وجودت رها کند؟ گرمای تنش را حس می کنی و تو هم در شادی این گام بزرگش به سوی آینده شریک می شوی

امروز 12 تیر ماه 1397 روزای خوبی رو پشت سر می گذاریم هیرسا عزیز دو سه هفته ای میشه که راه افتاده و مارو حسابی ذوق زده کرده این روزا که بیشتر میدوه تا راه رفتن و شما دو تا کل روز دنبال هم میکنید و سرگرم بازی کردن با همید و ما فقط تماشاگر روزهایی که مثل برق و باد در حال رفتن هست .عشقای من همیشه شاد باشید و سالم که این تنها آرزوی قلبی من و بابا میثمه .